Koty Abisyńskie
Historia
Koty abisyńskie to jedna z najstarszych ras. Jej pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione. Według bardzo rozpowszechnionej, ale zupełnie nieprawdopodobnej legendy rasa liczy sobie już kilka tysięcy lat i pochodzi z Abisynii. Podobizny rzekomych "Abisyńczyków" można odnaleźć na płaskorzeźbach i posągach pochodzących z Egiptu z czasów faraonów.
Planowa hodowla tej rasy rozpoczęła się na początku XIX wieku, kiedy to do Wielkiej Brytanii przywieziono protoplastóe tej rasy. Pierwszym znanym abisyńczykiem był Zula - kotka uwieczniona na rysunku z 1868 roku. Ówczesne koty abisyńskie różniły się znacznie od obecnie znanych, gdyż do krzyżówek używano nie tylko abisyńczyków, ale także innych kotów krótkowłosych.
W 1934 roku Abisyńczyki zawitały do USA. Dzięki pracy Viriginii Coob oraz innych amerykańskich hodowców rasa ta rozwinęła się na kontynencie amerykańskim. W Europie praca nad rasą przebiegała swoim torem efektem czego są obecnie dwa typy kotów abisyńskich: - amerykański - jest bardziej smukły, posiada większe uszy ustawione z boku głowy, o głębszym kolorze, oraz - europejski z mocniejszą budową, większą głową i mniejszymi uszami, a także z mniej intensywnym kolorem.

Charakterystyka
Koty te są średniej wielkości, muskularne i gibkie. Lekko klinowata głowa jest proporcjonalna do reszty ciała.Stosunkowo duźe uszy są rozstawione daleko od siebie. Duźe, migdałowate oczy mają charakterystyczny wyraz. Są bursztynowoźułte lub zielone. Wśród kotów abisyńskich o dzikim umaszczeniu występują równieź złociste, niebieskie i beźowe.

Temperament
Są to koty pełne temperamentu. K zaakceptują rodzinę, z którą mieszkają, zapominają o początkowej płochliwości i szybko się oswajają. Są przymilne i wymagają czułości. Przy tym są inteligentne, szybko rozumieją czego się od nich wymaga i dzięki temu łatwo się uczą. Koty te stawiają wysokie wymagania swoim właścicielom, trzeba im po uwagi. Jeśli się tego nie robi dochodzi do zabuźeń w zachowaniu. Mimo, źe koty abisyńskie moźna trzymać równieź w mieszkaniu, duźo bardziej wlą one swobodny wybieg, umoźliwiający im gimnastykowanie się i wspinaczkę po drzweach.