Koty Norweskie Leśne

Historia
O tych kotach wspomina się w norweskiej mitologii. W starych bajkach norweskich występują one jako czarodziejskie istoty. W rzeczywistości są to koty bardzo związane z naturą, harmonijnie wpasowane w rodzinny krajobraz. Rasę tę uznano w Norwegii i wystawiono w Oslo w 1930r. Powtórne uznanie tej rasy po drugiej wojnie światowej miało miejsce w 1972 roku, a FIFa uznała ją w roku 1977. 


                                               

Charakterystyka
Kot norweski leśny to kot duży, mocnej budowy, zaliczany do kotów półdługowłosych. Jego tylne łapy są dłuższe od przednich, co pozwala na dużą zwinność i ułatwia skoki. Posiada dwa rodzaje sierści - dłuższy wierzchni włos ościsty i krótszy, puszysty podszerstek. Okrywa taka prawie uniemożliwia przemoczenie futra. Charakterystyczną cechą kotów norweskich jest kryza wokół szyi i "portki" na tylnych nogach. Dopełnieniem "dzikiego" wyglądu są "tufki" na szczycie uszu. Głowa ma kształt trójkąta równobocznego z prostym profilem. Dorosłe kocury osiągają 6-9 kg, kotki około 5-6 kg.

                                  

Temperament

Są zwinnymi, bardzo sprytnymi łowcami o wyostrzonych zmysłach. Odpowiednio do waru 
nie są bardzo ostroźne. Lubią swobodę, a w mieso miejsca. Dobrze przystosowują się do swoich właścicieli    i nie są zbyt wymagające.

Pielęgnacja
Jak wszystkie koty długowłose, wymagają regularnego pielęgnowania futra. Dotyczy to zwłaszcza miesięcy letnich, kiedy wypadają włosy zimowe. Szczotkowanie i czesanie jest wtedy w porządku dziennym.