Sfinksy

 Historia 

Pierwszy sfinks narodził się w miocie zwykłych kotów krótkowłosych w 1966 w Toronto  w Kanadzie (nie była to pierwsza bezwłosa mutacja, pod koniec XIX wieku hodowano przez krótki czas rasę zwaną "meksykańskim kotem bezwłosym"). Przez wiele lat hodowcy europejscy i północnoamerykańscy prowadzili selektywną hodowlę bezwłosych kotów i tak powstała rasa, jaką znamy dziś. 
                                                   


Charakterystka

• wygląda na bezwłosego, w dotyku gorący i delikatny
• dopuszczalne jest bardzo krótkie owłosienie na nosie, uszach, ogonie 
• uszy duże, odstające
• oczy (kształtu cytryny) skośne do góry w kierunku uszu
• głowa smukła, dłuższa niż szersza
• nos i kości policzkowe mocno zarysowane
• dobrze zbudowane ciało, średniej budowy, z szerszą klatką piersiową
• sfinks ma długie łapy i ogon w porównaniu do innych ras   

Temperament  

Sfinks  wykazuje niezwykłe przywiązanie do właściciela. Jest wesoły, łagodny, uczuciowy i przyjazny, chętnie przesiaduje na kolanach, choć nie lubi nadmiernych pieszczot. Ma zrównoważony charakter i umiarkowany temperament, jest ciekawski i wszędobylski. Dobrze adaptuje się w grupie kotów. 



Pielęgnacja 

Wydawać by się mogło, że koty nagie, z racji braku futra w jakiejkolwiek postaci, są zwierzętami łatwymi w pielęgnacji. Nie trzeba czesać, szczotkować, kąpać, etc. etc. Nie dajmy się jednak zwieść pozorom. O Sfinksy Dońskie trzeba dbać, jak o każde inne zwierze. Oczywiście, szczotkowanie odpada, niemniej nie możemy zaniedbać innym ważnych czynności pielęgnacyjnych.
Skóra Sfinksów ma tendencje do przetłuszczania się. Szczególnie widoczne jest to u kotów białych – ciemna, bezzapachowa wydzielina nie wygląda estetycznie. Dlatego niezmiernie ważne jest, aby regularnie urządzać naszemu kotu kąpiele z dodatkiem odpowiednich środków do pielęgnacji skóry (może być to, np. płyn z witaminą B5, B3 – regeneruje skórę nie tylko ludzi i co ważne – nie wywołuje podrażnień).